چرخدنده
وسیله‌ای است برای انتقال توان دورانی از یک محور به محور دیگر که طی آن مقدار گشتاور و یا سرعت دورانی و یا جهت چرخش و یا راستای محوری می‌تواند تغییر کند.تسمه و زنجیر نیز همین کار را می کنند اما با کیفیتی متفاوت.
در ابتدا از چرخدنده ها استفاده می شد اما دندانه ها به شکل امروزی نبودند و معایب زیادی داشتند تا با کشف یک منحنی جدید به عنوان دندانه(یعنی:منحنی اینوولوت) چرخ دنده ها تکامل پیدا کردند.
داخلی‌ترین قسمت چرخدنده توپی می‌باشد که به محور محرک متصل می‌باشد. در بیرون این قسمت جان چرخدنده قرار گرفته‌است.
بیرونی‌ترین قسمت در جهت شعاعی، محیط چرخدنده Rim می‌باشد که دندانه‌های چرخدنده در این قسمت قرار می‌گیرند. این بخش از چرخدنده منبع اصلی ایجاد صدا می‌باشد.
مهم‌ترین اصطلاحاتی که در طراحی چرخدنده بکار می‌روند عبارت‌اند از:
مدول: نسبت قطر دایره گام به تعداد دندانه ها.دیمانسیون آن طول می باشد و میلی متر واحد کمیت آن است.مطابق اصول:دو چرخدنده در گیر باید “هم مدول” باشند تا جفت شوند.
دایره گام : دایره‌ای فرضی که تمامی‌محاسبات بر اساس آن انجام می‌گیرد. دایره گام دو چرخدنده درگیر بر هم مماس می‌باشند.
گام محیطی :طول کمانی از دایره گام که بین دو نقطه متناظر از دو دندانه مجاور قرار گرفته‌است.
ارتفاع سردنده :فاصله بین بالای دندانه تا دایره گام.
ارتفاع ته‌دنده :فاصله بین ته دندانه تا دایره گام.
لقی محیطی :مقداری که فضای خالی بین دو دندانه یک چرخدنده از ضخامت دندانه‌های چرخدنده درگیر با آن در امتداد دایره گام بیشتر است.
چرخ‌دنده‌ها بر اساس وضعیت قرارگیری محورهای دو چرخدنده درگیر نسبت به هم به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند:
چرخدنده با محورهای موازی
چرخدنده با محورهای غیرموازی
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.